Pollewops

Johan, Marion en Rinske

Artikelen

Wat is jouw limiet?

  • Doelgroep : IBM personeelsblad
  • Type artikel : Achtergrond artikel over de grote hoeveelheid werknemers met stress klachten.
  • Omschrijving : Dit artikel is bedoeld als waarschuwing voor collega’s. Eigen ervaringen worden gedeeld om anderen te behoeden voor het te laat is.

Titel : Wat is jouw limiet? (stress kun je beter voorkomen dan oplossen)

Nee, hiermee bedoel ik niet de maximale bits of bytes op de harddisk in je thuiscomputer en ook niet de maximale snelheid die je auto kan rijden, maar je psychologische limiet. Hoeveel kan je hoofd hebben? Ben je ongelimiteerd of zijn er toch beperkingen? Ik denk namelijk zeker dat er een grens is. Alleen waar ligt die?

Afgelopen twee jaar heb ik zelf moeten ondervinden dat wanneer er iemand in het gezin wegvalt, er erg veel druk op de rest komt te liggen. En hoe ga je daarmee om? Als je slaapt en ’s nachts, badend in het zweet, wakker wordt; is dat een signaal vanuit je hersenen dat je je limiet bereikt? Is het gewoon een waarschuwing…of erger, is het dan te laat? De hele dag nerveus zijn om niets specifieks is ook zo’n signaal van de menselijke limiet. Maar luisteren we naar deze signalen? Er wordt een hoop geschreven over “je limiet” en er zijn te veel mensen (zeker ook collega’s) die hun limiet al reeds bereikt hebben. Je bent dus zeker niet alleen ook al dacht je dat misschien. In het hier volgende stuk zal ik enkele uit mijn eigen ondervonden praktijkervaringen beschrijven, zoals welke symptomen kunnen we tegenkomen, hoe noemen we het, kunnen we ze onderdrukken, moeten we ze onderdrukken en mogen we ze onderdrukken? Wat moeten we doen en kunnen we hulp vragen bij IBM als werkgever?

Benamingen Ten eerste zijn er veel verschillende benamingen voor hetzelfde. Het is maar waar je het meeste last van hebt en via welke symptomen het zich uit waarna er een naam bij gekozen wordt. Denk aan overspannen, een burn-out of paniekstoornissen. Uiteindelijk komt het allemaal op hetzelfde neer, stress. Gewoon veel te veel stress.

Symptomen Stress heeft een duidelijke invloed op ons lichaam, gedrag, gevoel en denkvermogen. Stress kan zich uiten op relatief onschuldige manieren zoals buikpijn, besluiteloosheid en verhoogde prikkelbaarheid, minder onschuldig wordt het als het gepaard gaat met angst, paniek, geheugenverlies. Wanneer we langdurig worden blootgesteld aan stressfactoren wordt het meestal alleen maar erger. Men bevindt zich dan in een negatieve spiraal of vicieuze cirkel. Zo kan stress ook leiden tot slaapproblemen, en door te weinig slaap krijgt een lichaam geen rust en kan dat zich weer uiten in stress.

Kunnen we het onderdrukken Jazeker, kunnen we het onderdrukken. Of misschien wel ver-drukken. Het is bijvoorbeeld bekend dat door sporten een stof wordt aangemaakt in het lichaam, genaamd endorfine, waardoor je je vrolijk gaat voelen en waardoor op dat moment je psychologische limiet verhoogd wordt. Dit heb ik zelf ondervonden. Er zijn momenten geweest waarbij ik voelde dat mijn limiet dichterbij kwam en wanneer ik dan ging sporten, in mijn geval wielrennen, ik me beter ging voelen. Voordeel van het op dat moment beter voelen is dat er tijdens het sporten weer ruimte is om mooie ideeën naar boven te laten komen die anders onderdrukt werden door de stress. Mijn probleem echter daarna was, dat als ik thuis was, al die mooie ideeën ook weer verdwenen waren. Ik wist er geen één meer. Misschien dat dat dan meer met mijn leeftijd te maken heeft…a-hum. Natuurlijk zijn er meerdere mogelijkheden om het te onderdrukken, bijvoorbeeld entertainment zoals televisie of een film kijken. Allemaal zaken die je afleiden van het uiteindelijke probleem, maar die je uiteindelijk zeker niet beter zullen maken. Misschien word het door de afleiding zelfs verslechterd. Denk aan de mogelijkheid tot verslaving aan het televisie kijken. Door de hele dag televisie te kijken “denk” je dat je je goed voelt, maar uiteindelijk ben je jezelf continue aan het afleiden van je probleem.

Moeten we het onderdrukken Ja, dat kan, zolang je je er maar van bewust bent dat je het onderdrukt en dat je er tegelijkertijd mee bezig bent om de uiteindelijke oorzaak te achterhalen. En nog belangrijker om daar ook adequaat wat mee te doen. Uiteindelijk wil iedereen weer uit die put klimmen, maar zorg ervoor dat je er niet te diep in raakt want dan is de weg terug erg lang.

Mogen we het onderdrukken Als je het mij vraagt: Doe het liever niet maar doe er zo snel mogelijk wat aan. Want voor je het weet raak je gewend aan je stress niveau en laat je het langzaam maar zeker steeds hoger oplopen, dit kan funest zijn.

Wat kunnen we er aan doen Als eerste is het erg belangrijk dat je het herkent en erkent en je ervan bewust bent dat je stress niveau te hoog is. Op dat moment kun je dat bespreken met je leidinggevende en zal er een plan gemaakt worden om je bij te staan en je te helpen om hier vanaf te komen. Denk aan een plan met vastgestelde doelen welke echt haalbaar zijn en minimale stress zouden moeten opleveren. Uiteindelijk heeft de werkgever er niets aan als zijn personeel niet goed in zijn/haar vel zit. Dit gaat altijd ten koste van de kwaliteit van het afgeleverde werk en kan uiteindelijk leiden in een werknemer die zich ziek moet gaan melden. Binnen IBM wordt gebruikt gemaakt van een onderzoek met de WerkVermogensMonitor® (http://w301.ibm.com/hr/web/nl/health/werkvermogensmonitor.html). Door middel van dit onderzoek kan worden vastgesteld hoe iedere individuele werknemer zijn of haar eigen werkvermogen ervaart. Met dit ‘werkvermogen’ word de mate bedoeld waarin iemand zowel lichamelijk als geestelijk (psychisch) in staat is om te werken. Met de uitkomsten van dit onderzoek kunnen werknemers met een (tijdelijk) ‘verminderd werkvermogen’ adviezen krijgen over hun gezondheid en hun werk druk. Uiteindelijk moet ook dit resulteren in een matiging van de werkdruk zodat de werknemer tijd heeft om zich te herstellen van bijvoorbeeld stress.

Conclusie Luister naar je lichaam en als er iets niet klopt doe er wat mee. Ga het niet uitstellen want voor je het weet zit je jaren in therapie. Het is onbekend hoe lang iemand therapie nodig heeft om weer de oude te worden, als dit dan nog tot de mogelijkheden behoord. Ik heb eens horen zeggen dat de tijd die men nodig heeft om zover te komen ook nodig is om weer terug te komen. Dus uitstel is zeker geen afstel.

Wat is jouw limiet? Luister je naar jezelf en naar jouw lichaamssignalen? Negeer het niet, maar acteer nu voor het te laat is. Neem contact op met je leidinggevende en/of IBM Well-being Services. Maak (werk)stress bespreekbaar.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *